کد مطلب:26585 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا اين قدر در اسلام از غرور و خودخواهي منع شده و انسان را به تواضع تشويق كرده تا جايي كه انسان خود را از ديگران پايين تر بداند, در حالي كه در جامعهء امروز در صورت عمل كردن به اين توصيه ها,لطمات جبران ناپذيري به انسان وارد مي گردد؟! مگر نه اين كه خداوند حبّ نفس را در وجود انسان قرار داد; پس چرا به ما سفارش شده براي ديگران قبل از خود دعا كنيم ؟

مسلّماً غرور و خودبيني اگر بي جا و كنترل نشده باشد, از خلقيات بد محسوب مي شود و آثار بدي دارد. انسان مغرور و خودخواه همه چيز را براي خود مي خواهد و حاضر است به حدود و حقوق ديگران تجاوز كند.از اين جهت غرور و خودبيني و خودخواهي از صفات اخلاقي مذموم شمرده شده است . در مقابل , تواضعِ معقول , ازصفات اخلاقي خوب محسوب مي شود, زيرا باعث مي شود انسان گاهي كه لازم باشد براي كمك به ديگران بشتابد وكمك به آن ها را ارزش بداند. امام اميرالمؤمنين 7از صفات متقيان , تواضع را مي شمارد و فرمود:

اين كه فرموده ايد: اگر انسان تواضع داشته باشد, مورد ظلم ديگران قرار مي گيرد و لطمات جبران ناپذيري به اومي خورد, درست است ! غالباً انسان هايي كه متواضع و متدين هستند و سعي مي كنند به ديگران ظلم نكنند, خوددچار ظلم ديگران مي شوند. ولي چه مي شود كرد؟ آيا به خاطر اين كه ديگران بدي مي كنند, ما هم دست از صفات پسنديده و خوب بر داريم ؟! آيا چون ديگران ظالم اند, ماهم ظالم بشويم ؟!

مي توانيم با حفظ روحيهء تواضع , حقّ خود را از متجاوزان بگيريم و يا مقابله به مثل بكنيم , ولي تا آن جا كه مي توانيم بايد صبر و حوصله را پيشه كنيم .

اميرالمؤمنين 7مي فرمايد: .(1)

(پـاورقي 1.نهج البلاغة, خطبهء متقين , شماره 193